Zieleń rozpanoszona

Niedziela, 12.06.2022

Zdarzają się chwile, dni, czasem nawet miesiące, gdy całkowicie skupić się trzeba na przyszłości. Cóż, czasem życie od nas tego wymaga, szczególnie kiedy nie idziemy przez nie sami. Niemal każdy z nas ma przed sobą zadania, na których realizacji bardzo mu zależy i krok po kroczku, tip top po tip topku do swego celu się zbliża. Niestety ceną takiego "skupienia" często jest "niewidzialność" tego, co w danym momencie dzieje się tuż obok...

Dokładnie tak było ze mną. Sprawy potoczyły się nie tak, jak trzeba. Pojawiły się nowe zmartwienia, więc chcąc nie chcąc trzeba było zacząć działać... Moja głowa zafiksowała się na rozwiązywaniu problemów do tego stopnia, że niemal przegapiłam coś, co każdego roku jest dla mnie tak bardzo ważne. Byłam niczym kierowca rozpędzonego samochodu, który widzi obrazki za oknem, lecz te rozmazują się zbyt szybko, by je dostrzec.

Dzisiaj dość ostro wcisnęłam hamulec, z piskiem zatrzymując się przed naszą małą, drewnianą chatką.

- Dokąd ja tak pędzę, do cholery? - pomyślałam - Po co?

Ze zdumienia szeroko otworzyłam oczy, bo niby każdego dnia spędzam tu czas. Tu przecież toczy się całe moje życie: wchodzę do TEGO ogrodu, widzę TE drzewa, wącham TE kwiaty, słyszę TE ptaki, czuję zapach TEGO bzu... ale ostatnio jakoś ich... hmmmm... nie dostrzegałam :(

Tymczasem w ogrodzie rozpanoszyła się zieleń soczysta, tak zielono zielona, że.... OCH! i ACH!

Stanęłam boso na zielonej trawie, spojrzałam i dostrzegłam. I nagle puściło całe napięcie - spłynęło od tak, z czubka głowy przez szyję, płuca, flaki, kończyny i bose stopy do ziemi...

W jednej sekundzie postanowiłam odwiedzić nasz warzywny ogródek i okazało się, że tam w najlepsze działa "Ruch Wyzowlenia Zieleni". Wszystko rośnie sobie jak chce, całkowita swoboda i samowola a ja jakoś nie mam serca tego zielonego nieładu psuć. Niektóre rośliny, te bardziej wyemancypowane, same wybrały sobie miejsce, w którym zapuściły korzenie. Taka na przykład mięta lub majeranek rozpanoszyły się między grządkami i tylko patrzeć, jak powstaną z nich hybrydy: "miętajeranek" czy "majeramiętka" ;)

Lubczyk przerósł mnie prawie o głowę, sałata tłoczy się, jak ludzie przy biedronkowych kasach przed długim weekendem. Rzodkiewki nieśmiało wystawiają swe czerwono-białe, maleńkie główki spod ziemi. Truskawki wesoło dyndają na krzakach - w tym roku jest ich w bród, co cieszy mnie niezmiernie, bo truskawki kocham... jeść. Maleńki agrest uśmiecha się spod zielonych liści, tuż obok porzeczki plotkują z jagodą kamczacką. Wśród warzyw zaleźć też można szpinak, roszponkę, pietruszkę i marchew, pomidory, ogórki, dynie, fasolę i arbuzy.

Hmmm... mam ochotę na sok! Kilka jabłek, liście rzodkiewki, szpinak, parę listków mięty i lubczyku oraz duża garść soczystej trawy pszenicznej i włala... zdrowy napój gotowy.... dla dobrego samopoczucia, wypity w promieniach gorącego słońca, na przytarasowym, drewnianym schodku, z widokiem na zielony ogród, w towarzystwie psów i kolorowych jaszczurek...

I wiecie co? Z rozpędu upiekłam też chrupiące bułeczki z pełnoziarnistej mąki... Na śniadanie... całkowicie dobrowolnie... bez żadnego przymusu włożyłam na siebie żółty fartuszek z czerwonym serduszkiem i muszę przyznać, że po raz pierwszy w życiu czerpałam z tego.... ogromną przyjemność (???)

Tak, czasem warto wcisnąć hamulec :)

Ps. Zanim wcisnęłam hamulec powstało kilka nowych prac, które zobaczyć możecie na zdjęciach :)